آل یاسین

بسم الله الرحمن الرحیم

مواسات با سیدالشهدا ( علیه السلام )

عزاداری کاروان اسرای آل الله (علیه السلام)

کاروان اسرای کربلا هنگام بازگشت از کربلا به مدینه و گذر از شهرهای مسیر حرکت، به خصوص کوفه و شام، با اقامه عزای امام حسین (علیه السلام) و سایر شهدای کربلا همراه بود؛ به گونه‌ای که گریه و پشیمانی مسلمانان را به دنبال داشت.

می‌توان گفت: جملات منسوب به حضرت زینب (سلام الله علیها) در روز عاشورا پس از شهادت امام حسین (علیه السلام) و هنگام عبور از کشته برادر، خطاب به پیامبر اکرم (صل الله علیه واله وسلم) مرثیه‌های جانسوزی است که در گرامیداشت خاطره امام حسین (علیه السلام) و واقعه کربلا سروده‌اند.

قره بن قیس تمیمی می‌گوید: زنان را دیدم وقتی که بر امام حسین (علیه السلام) و کسان و فرزندان وی فغان کردند و به صورت‌های خویش زدند.[1]

ابن طیفور در کتاب “بلاغات‌‌النساء” می‌نویسد: خدیم اسدی می‌گوید:

در سال 61، که سال قتل (امام) حسین (علیه السلام) بود، وارد کوفه شدم، دیدم زنان کوفه گریبان چاک‌زده گریه می‌کنند و علی‌بن‌الحسین (علیه السلام) را دیدم که با حالت بیماری خطاب به آنان گفت: “بر مظلومیت و مصیبت ما گریه می‌کنید؟ و …"[2]

در برخی از روایات از خواب عجیب و عبرت‌انگیز همسر یزید ذکر شده که آن ملعون برای دلجویی و جلب رضایت اهل بیت امام حسین (علیه السلام) خواست انان را برآورده نمود و اسرای اهل بیت (علیهم السلام)هفت روز برای امام حسین (علیه السلام) عزاداری، ندبه و سوگواری کردند.[3]


[1] . انساب‌الاشراف: ج 3، ص206.

[2] .سنت عزاداری و منقبت‌خوانی در تاریخ شیعه امامیه: ص20.

[3] . نصوص من تاریخ ابی مخنف: ج 1، ص 500.