آل یاسین

بسم الله الرحمن الرحیم

مواسات با سیدالشهدا ( علیه السلام )

تشکیل مجالس عزا

هر سال روز اول محرم تا روز عاشورا، پیراهن خونین و پاره پاره سید‌الشهداء را از طرف عرش به طرف زمین معلق می‌نمایند. لذا از ابتدای محرم کلیه موجودات عوالم علویه بلکه مادیات عوالم سفلیه که تعلق به آن حضرت دارند، منقلب و عزادار و محزون‌اند.[1]

امام حسین (علیه السلام) فرمود: “به دوستان و شیعیان ما بگوئید در اقامه و برپایی ( مجالس) عزا و مصیبت‌های ما همت و کوشش نمایید."[2]




در زمان ائمه اطهار (علیهم السلام) نسبت به سخت‌گیری‌های حاکمان جور، مجالس و عزاداری‌ها شدت و ضعف داشته است. اما در هر زمانی عزاداری در منازل دوستان اهل بیت (علیهم السلام) ترک نشده است.[3]

در مورد کیفیت و مدت برگزاری مراسم عزاداری در حضور امامان شیعه (علیهم السلام) نیز از روایات و شواهد تاریخی چنین بر می‌آید که بر خلاف ادعای پنهانی بودن این مراسم در زمان ایشان، امامان شیعه (علیهم السلام) برای رسیدن به اهداف مقدس خویش سعی می‌کردند این مراسم را به صورت دسته‌جمعی، حتی در صورت امکان با حضور خانواده خویش، علنی و در ملأ عام و در هر فرصت ممکن برپا دارند.[4]

در روایتی از حضرت امام رضا (علیه السلام) رسیده است:

“آن کس که مصائب ما را بیاد آورد و بر مصائب ما بگرید، در قیامت با ما و در درجه‌ای که ما هستیم خواهد بود و کسی که مصیبت ما را به یاد دیگران بیاندازد و خود بگرید و دیگران را بگریاند، روزی که چشم‌ها گریان است چشم او گریان نخواهد بود. و کسی که در مجلسی بنشیند که امر ما (مکتب ما) در آن احیاء می‌گردد، روزی که دل‌ها می‌میرد قلب او نمی‌میرد."[5]

در سیره معصومان (علیهم السلام) می‌بینیم در خفقانی‌ترین شرایط برای امام حسین (علیه السلام) مجلس عزا برپا می‌کردند و گاه مجلس عادی را هم تبدیل به مجلس عزای امام حسین (علیه السلام) می‌ساختند.


[1] . خصائص‌الزینبیه: ص49، خصیصه 19؛ ثمرات‌العواد: ج 1، ص36.

[2] . منتهی‌الامال: وداع حضرت با اهل بیت خویش

[3] . احرام محرم: ص30.

[4] . سنت عزاداری و منقبت‌خوانی در تاریخ شیعه امامیه: ص 42.

[5] . عیون اخبارالرضا (علیه السلام): ج 1، ص 329؛ امالی شیخ طوسی: ج 1، ص 117، اقناع‌اللائم: ص 193